معلوم نیست چه چیزی ناگهان از توی رخت خواب پرتم کرد بیرون، معلوم نیست قلبم توی دهنم چکار می کند. از صبح همه چیز عادی بود. خانم پیر سبدی از میوه، قهوه ی جوشیده، و تنقلات برداشت، پیرمرد نانهای تازه را چید روی صندلی عقب و رفتند باغ یارو، غذا خوردند و برگشتند.
ما به هم علاقه نداریم، هر دوی ما دوست داریم که تا دیر نشده ازدواج کنیم و یک بچه به دنیا اضافه کنیم که خون من و خون او را، قیافه ی من و قیافه ی او را، اموال من و اموال او را.. در حقیقت انتخاب کند.
دستهای خیلی بلند و زیبایی دارد، مدل ایستادن و نشستن و برخاستنش همه مکش مرگ ما هستند. مدتی قبل از این برای سند زدن دست و پاش و مدل ایستادن و نشستنش به نام خودم داوطلب بودم. حالا خاک سرد نشسته روی لذت تماشای این تصاویر. غذایی که با هم می خوریم سفت شده و گلوی هر دوی ما را آزار می دهد، دستهایمان دور بدن هم شل می شود و احساس یاسی چهل ساله، عبوس، تن لشِ و شکم دار خودش را ول می دهد میان آغوشهای ما.
رسیدم خانه و لباس نکنده پریدم روی تخت، لباسهای بی فایده، مرغوب و گوشه ی کمدی که حالا بوی عرق و گوشت و آتش گرفته اند.
هنوز خیلی خیلی بچه بودم که فهمیدم راهی که انتخاب می کنم تا آخر دویدن است، دویدن طوری که انگار داریم از دست کسی فرار می کنیم. شما در چنین شرایطی بعد از مدتی یا سالها به هن و هن خواهید افتاد اما برنامه نشستن نیست، لطفا بلند شوید و به دویدن ادامه دهید.
نوشتن ضربان قلب من را کنترل می کند، قرصها نمی کنند، لیوان آب و چای سبز و گل گاوزبان هم این کار را نمی کنند. دلیل این دلیل ناشناخته ی اوج گرفتن ناگهانی ضربانهای قلب من است که به جایی که قرصها و داروها و آرام بخش ها دست می زنند مربوط نیست.
بطالت در عشق، در امور روزمره، در کار، من فکر می کنم هیجانی شدن ضربات قلب من مربوط به بطالت است.
کلمات زمانی که نوشته می شوند دارند روی بطالت تمرکز می کنند، مثل جراح های بند انگشتی به زیر و بالای آن نفوذ می کنند. کلمات طب سوزنی بلدند، با سوزنهای نازک و ریزه پیزه بدن بطالت را تکه تکه به تحرک وادار می کنند. طوری که بطالت مرده می شود بطالت زنده، بله. بطالت را زنده می کنند و توی تنش وول می خورند و دست آخر چون وزن بطالت خیلی خیلی زیاد است و از جا جم نمی خورد، کلمات هم همانجا می خوابند و می میرند. در این فاصله مدتی ضربان قلب من عادی می شود. موتوری روشن می شود که مدتی بعد از آن و قبل از نیاز به »هندل» بعدی، کار می کند.
***
خب، راه افتاد.
بطالت زنده، بطالت مرده
زبان تصویر
مي خواستم وقت مفيدتري روي فرنگي داشته باشم. «زبان تصوير» دم دست ترين كتاب لحظه اي بود كه تصميم گرفتم به جاي موبايل و مجله كتاب بردارم.
هنوز لاي كتاب را بازنكرده طعم تلخ سختي مفاهيم و نثر كتاب پيچيد توي مخم. مي خواستم يكي دو خط از وسط كتاب انتخاب كنم و ضمن خواندن مطمئن تر شوم كه پديدآورندگان اين كتاب چه خيانت بزرگي كرده اند در حق جوانهايي مثل آنموقع من كه خيال مي كردند براي باسواد شدن اول بايد از خواندن مطالب سخت شروع كنند.
چشمم خورد به دست خط خودم. كل يك سوم اول كتاب كه تنها بخش به سختي خوانده شده ي آن بود پر بود از دست خط هاي خودم. همه دو پاراگرافي و همه با يك نظم ثابت.
سيفون را كشيدم اما بلند نشدم. پاراگرافهاي اول برداشتهاي شريف و مسئولانه ي من از متن كتاب بود، برداشتهايي متمركز بر موضوعات صفحه هاي روبرو اما با نگرشي مؤثر از فضاي ذهني آنوقتهاي خودم. اين از مثالها معلوم ميشد و از پيش زمينه اي كه در آخرين خطوط پاراگراف اول چيده بودم براي شروع متني تقريبا مستقل در باره ي «عشق» در پاراگراف بعدي.
باور نكردني بود، از آنجا كه در آن زمان خودم را به خواندن كتاب سختي مثل زبان تصوير متعهد كرده بودم مجبور شده بودم غليانات عاشقانه ام را هم به زبان همان كتاب در بياورم.
اجزاي تصوير را به منزله ي انواع عاطفه و جايي انواع خواسته و جايي روزها و تاريخ رابطه قرار داده بودم و داستانهاي عاشقانه پاراگراف هاي دوم متن همه بر اساس منطق و رويه همان كتاب بودند.
اي كاش زمان به عقب برمي گشت، من عاشق چنين آدمي كه خودم بودم مي شدم و شرايط را براي لذت فراواني كه لياقتش را داشت فراهم مي كردم.
زمان گذشته و من آن قابليت فوق العاده انطباق را از دست داده ام. هيچ توانايي و قابليتي به اندازه انطباق شرايط را براي لذت از عشق فراهم نمي كند.
تنهايي از همه چيز بهتر و بدتر است
اين بار هم موفق نشدم از رابطه چيزي براي خودم بسازم كه باعث دوام خوشحالي شود. نظر گاه يك زن مجرد سي و چند ساله با مدلي از زندگي كه من گذرانده ام زيادي در مورد مسائل عاطفي عبوس و تنبل است.
خاطرات زندگي، راهي كه از آن آمده ايم و تصميماتي كه گرفته ايم يقه ي آدم را ول نمي كنند تا برويم سراغ انتخابهايي كه به آدمهاي ديگري غير از ما تعلق دارند. اگر ما مي توانستيم هروقت كه مايل هستيم تغيير رويه و خواسته بدهيم احتمالا نظم زمين از هم مي پاشيد كه قرار نيست بتوانيم.
وزن قلبم زياد شده
ناگهان تمام چيزهايي كه اثري از زندگي خودم در آنها گذاشته ام غيرقابل تحمل شده اند. لباسها و وسايل خانه، كاغذها و كتابها و مخصوصا بوي يخچال و ته مانده ي غذاها…
تداوم هر گونه خوشي باعث ملال است و من ابدا ميلي به ناخوشي نيز ندارم.
خيال مي كنم بهتر است وسايل قهوه اي خردلي نارنجي خانه را بفرستم باغ. از اين دو تخته فرش ماهي كه سالهاست به آنها انس گرفته ام بگذرم و تهران آشنا، كثيف و زشت، دوستان عزيز و مادر دلبندم را ترك كنم.
وزن قلبم به طور غير قابل تحملي زياد شده، ممكن است عاشق اين پسره شده باشم. البته مسلما عشق فراگير و اساسي اي نيست اما همين احساسي كه عصرها باعث انتظار مي شود و در طول مكالمه باعث آرامش، هر چند جزئي اما ممكن است عشق باشد.
حرفهاي اصلي را نمي توانيم به هم بزنيم، زبانمان يكي نيست. انگليسي هيچ كداممان هم آنقدر ظريف و قوي نيست كه بتوانيم از احساسات پشت و پنهان حرف بزنيم. البته او هيچوقت از اين بابت گله اي نمي كند، ممكن است احساسات پشت و پنهاني نداشته باشد، ممكن است همين هيجان و انگيزه براي سفر كردن از كشوري به كشور ديگر برايش كفايت كند كه خيال كند عاشق شده.
براي من اينطور نيست، من براي كوچكترين احساسات قلبي ام همينقدر انگيزه دارم. ممكن است حتي جانم را براي چيزي هنوز نرسيده به عشق فدا كنم.
تا به حال تجربه ي چنين احساسي براي من سابقه نداشته، در حقيقت من هميشه در مردها پي امتيازهاي رقابتي قابل عرضه در بازارهاي جهاني رابطه گشته ام، البته نه اينكه سليقه ي خودم را در نظر نگرفته باشم، سليقه ي خيلي خوبي داشتم كه در بسياري جهات يا سليقه هاي خوب ديگر منطبق بود. از مردهاي باهوش و هنرمند و زيبا خوشم مي آمده به شرط اينكه مي توانستم حداقل به خودم بقبولانم طرف آدم خوبي بوده.
ايندفعه اما هيچ چيزي شبيه قبل نيست. اين آقا معصوميت فوق العاده اي دارد، حسن نيت و خلوص. اين خصوصيات كه در خواستن و تمايل به آنها تجربه ي زيادي ندارم در علاقه اي كه به آدم دست مي دهد طعم شيريني اضافه مي كنند.چيزي درست مثل شيريني مزه يا بو اما در قلب.
اصلا معلوم نيست چه اتفاقي براي من مي افتد، به هيچكدام از احساسات خودم اطمينان ندارم. انگار قلبم از احساسات فراوان تاريخ زندگي پر شده طوري كه نياز دارم محتوياتش را جايي خالي كنم
آهوي پيراهن
Enter a caption
اگر به اين زن علاقمند مي شديد مدتي طول مي كشيد تا دليل زيباي انتخاب آهو براي پوشيدن را متوجه شويد. بعد از آن بايد درباره طراح لباس چيزهايي مي فهميديد، در مورد نحوه ي ساختن چشم درخشان روي لباس. در كمال تعجب و در حالي كه پيش بيني نمي كرده ايد اين اطلاعات مي توانست رازهايي را براي شما آشكار كند، راه هايي براي شناختن جهاني كه اين زن به آن متعلق است. شما به زماني پا مي گذاشتيد كه توليدات، از هر جنس، چه انساني و چه غير آن، از حيث تعداد كمتر و از حيث كيفيت غني تر بوده اند . اگر به این زن علاقمند می شدید عشق را با بیشترین اندازه از قلب خود و سکس را با لایه هایی متعدد می شناختید، در شرح این توصیف می توانم توضیح بدهم که در تجربه ی بوسیدن، شکفتن غنچه گلی در قلب و در اوج لذت آخرین لحظه های هماغوشی، نشستن در کنار آتشی بلند و نفس گرم کشیدن در هوای سرزمینی را تجربه می کردید که غیر از سرمایی ماورای طاقت انسان، نقص به آفرینش چیزی ازاجزای آن راه نداشت، این جهان محض خاطر شما خلق می شد و در لحظه هایی بعد، درست در آنی که شما سرگرم لذت بردن از حضور در منظره هستید، به عکسی در خاطره تبدیل و از زمین ناپدید می شد . اگر این زن در آن لحظه هنوز کنار شما خوابیده بود و می توانستید موهای چسبیده به رطوبت شقیقه های او را تماشا کنید، مغرورانه مطمئن می شدید که تجربه ای از این دست، هر بار در وجود این زن منتظر شماست. دست آخر، شما بايد قدرت و شوخ طبعي، آنهم از نوع بالا رتبه ي اجتماعي آن مي داشتيد تا بتوانيد اين لبخند را روي لبهاي خانم حفظ كنيد.
اگر خلاقيت نداريد نصيحت گو نباشيد
چرا خيال مي كنيد طرز تفكر عزيزتان راجع به روشهاي رسيدن به موفقيت و پيروزي براي هر كس ديگري غير از خودتان به درد بخور است؟
کاملا تقصیر شما نیست، یکی از آفتها راهکارهایی است که در قالب توصیه و زیر عکسهایی از طلوع خورشید و یوگا در دشت و عکس زوجین خوشبخت، دم به دم در شبكه هاي اجتماعي و رسانه هاي جمعي و كتابهاي بقالي فروش و دهنهاي گشاد مي چرخند و دست هر ناداني مي افتند تا به وسيله ي آنها خيال كند راه راست را شناخته و درمان هر دردي را بلد شده.
چه چيزي باعث شده شما خيال كنيد موفقيت يك امر عمومي است و اگر شما و چند نفر شبيه شما بر سر آن توافق داريد ديگران هم با آن موافقند؟
حداقل چرا در نظر نمي گيريد به تعداد آدمهاي روي زمين راهها براي رسيدن به (حتي)يك مقصد مشترك متفاوت است؟
هيچ دو نفر آدمي مثل هم و جاي هم نيستند. هر چيز موثري براي رسيدن به تاثير نهايي فارق از وجودي كه تاثير را مي پذيرد عمل نمي كند حتي داروهايي كه قرار است روي تن عمل كنند نه روي روان كه بسيار بيشتر از جسم آدمها در تعداد و عكس العمل متنوع است.
ممكن است از بين صد نفر بدن نود نفر به عملكرد درماني يك دارو پاسخ مثبت بدهد و ده نفر آن را پس بزنند.
ممكن است نود نفر از صد نفر پول، امنيت، شهرت، آرامش يا هر چيز خوب ديگري را اولويت هاي زندگي بدانند و باقي اولويت هاي ديگري در زندگي داشته باشند.
وقتي مسئله سر روش شما براي امربه معروف و نهي از منكر است بايد خلاقيت داشته باشيد.
اول مطمئن بشويد كه گوش شنونده براي پذيرايي از نصيحت شما آماده است چون در غير اين صورت يا باعث ناراحتي خواهيد شد يا انرژي خودتان را هدر خواهيد داد. (درد دلي كه احتمالا مي شنويد هم نشانه ي درست و كافي نيست دال بر اينكه درددل كننده مي تواند پذيراي نصيحت شما باشد)
دوم مطمئن شويد كه شنونده و خواسته هاي او را مي شناسيد (احتمالا همينجا بايد از اغلب موارد نصيحت گري خود دست بكشيد).
سوم اينكه در نظر بگيريد احتمالا شنونده پيشنهاد شما را از قبل نمي داند يا به شنيدن مكرر آن محض يادآوري نيازمند است.
چهارم و همواره اينكه خلاقيت داشته باشيد، حال نصيحت شونده را در كنار باقي اطلاعاتي كه لازم است از او داشته باشيد تا لب به نصيحت كردنش باز كنيد در نظر بگيريد و پيشنهاد خودتان را منعطف با همه ي اين شرايط خلق كنيد.
در آخر و احتمالا اينكه پيشنهاد درست و آموزنده ي خودتان را مثل من با تندي و تلخي شروع نكنيد. ملت نازك دل اند، گوش خودشان را به شما نمي دهند اگر با نوازش نگيريد
